ေရႊဖရံုသီးလို႔ ေျပာလုိက္တာနဲ႔ အေနာက္တိုင္းျပည္ေတြမွာေတာ့ ပြဲေတာ္တစ္ခုကို တန္းျမင္မိၾကသလို ဒီမွာေတာ့ ပင္စိမ္းရြက္ေလး အုပ္ထားတဲ့ ဟင္းတစ္ပြဲကို ေျပးျမင္ၾကပါလိမ့္မယ္။ မိုးတြင္းမွာ စားလို႔ ေကာင္းမယ့္ ဟင္းလ်ာ တစ္မ်ိဳးကေတာ့ ေရႊဖရံုသီးခ်က္ပါ။ ေရႊဖရံုသီးကုိ သေရစာ အျဖစ္ အခ်ိဳပြဲေတြ ျပဳလုပ္ၿပီးေတာ့လည္း စားၾကပါတယ္။ ဖရံုသီးဆႏြင္းမကင္း ဆိုရင္ ခ်ိဳဆိမ့္ေနတဲ့ မုန္႔အခ်ဳိပြဲအျဖစ္ တည္ခင္းေကြ်းေမြးေလ့ ရွိပါတယ္။

ေရႊဖရံုသီးမွာ ပရိုတင္း၊ သဘာ၀အဆီ၊ ကစီဓာတ္၊ ဗီတာမင္ ေအ,ဘီ၀မ္း,ဘီတူး,စီ ၊ ကယ္လ္ဆီယမ္၊ အမွ်င္ဓာတ္နဲ႔ သံဓာတ္တို႔ ပါ၀င္ပါတယ္။ ေရႊဖရံုသီးဟာဆိုရင္ အပင္ရဲ႕ အညႊန္႔ကိုလည္း ခ်က္စားေၾကာ္စားလို႔ ရသလို ဖရံဳေစ့ဟာဆိုရင္လည္း လူႀကိဳက္မ်ားလွတဲ့ သေရစာ တစ္မ်ိဳးပါ။ တစ္ပင္လံုး အသံုး၀င္လွတဲ့ ေရႊဖရံုသီးဟာ လူသားေတြကိုလည္း အက်ိဳးျပဳေနပါေသးတယ္။ ေရႊဖရံုသီးဟာ အျပင္အစိမ္ အတြင္း ေရႊ၀ါေရာင္ ရွိၿပီး အျပင္အ၀ါ အတြင္းအ၀ါလည္း ရွိပါတယ္။ ေရႊဖရံုသီးကို ခ်က္စားတဲ့အခါ စီးေနတဲ့ အသီးမ်ိဳးကို လူေတြက ပိုၿပိး ႀကိဳက္ၾကပါတယ္။

ေရႊဖရံုသီးကို စားျခင္းေၾကာင့္ ကိုယ္အေလးခ်ိန္တက္မွာ ပူစရာ မလိုပါဘူး။ ၀ိတ္ထိန္းေနသူေတြအတြက္ ကစီဓာတ္ ပါ၀င္ၿပီးသား ျဖစ္တဲ့ ေရႊဖရံုသီးကို စားေပးရင္ အစာ စားခ်င္စိတ္ကို ေလ်ာ့ခ်ေပးႏုိင္ပါတယ္။ မ်က္စိ အေ၀းမႈန္၊ အနီးမႈန္တို႔နဲ႔ ၾကက္မ်က္သင့္ ေရာဂါေတြကို သက္သာေစႏုိင္တဲ့ ဗီတာမင္ေအဓာတ္ ပါ၀င္တာေၾကာင့္ မ်က္လံုးအားနည္းသူေတြ ေရႊဖရံုသီး စားေပးသင့္ပါတယ္။ အသားအေရ ၾကည္ၿပီး ၀င္ေးစဖို႔ အတြက္ ကူညီပါတယ္။ အမွ်င္ဓာတ္အမ်ားအျပား ပါ၀င္တာေၾကာင့္ အစာေၾကညက္ေစၿပီး အေအးစာလို႔ ေျပာတဲ့ ေရႊဖရံုသီးကို ပူတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ စားသင့္ပါတယ္။

ေရႊဖရံုသီးရဲ႕ ေရဓာတ္ပါ၀င္မႈဟာ ျမင့္မားတဲ့အျပင္ ပိုတက္ဆီယမ္ ပါ၀င္တာေၾကာင့္လည္း ႏွလံုးက်န္းမာေရးကို အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဆီးနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ ေရာဂါေတြကို သက္သာေစၿပီး အရိုးၾကြပ္ဆတ္တာေတြ မျဖစ္ေအာင္လည္း တားဆီးေပးပါတယ္။ ေရႊဖရံုသီးကို ခ်က္တဲ့အခါမွာ အခြံေတြကို မခႊာပစ္ဘဲ ေရစင္ေအာင္ ေဆးၿပီး ထည့္ခ်က္သင့္ပါတယ္။ သူရဲ႕ အခြံမွာ Antioxidants ေတြ ပါ၀င္ၿပီး ဆဲလ္ေတြကို ရွင္သန္ေစဖို႔ ကူညီႏုိင္ပါတယ္။